Διαχέεσαι σε νύχτες χωρίς όρια - ΛΟΓΟΣ τρίτος-Ε4

Διαχέεσαι
με το φως της αστραπής φωτίζοντας τις νύχτες,
αφού πρώτα καλείς τις μνήμες
να γυρίσουν στο σήμερα,
αφού πρώτα σημαδεύεις τα χέρια
ενώνοντας τις παλάμες σου
πάνω από τη φλόγα των κεριών.

Διαχέεσαι σε νύχτες χωρίς όρια.

Απροσπέλαστη από μάτια ανθρώπινα,
απ’ την ευτέλεια του σήμερα.

Ακριβοθώρητη συντέλεια του λόγου μου,
εσχατολογική αγωνία των απελπισμένων ρεμβασμών μου.

Τα ιερογλυφικά της ανάσας σου
πώς να ερμηνεύσω;
Και πώς ν’ αναζητήσω τις αρχαίες ημέρες
στα λεηλατημένα μυστήρια των χθόνιων θεών μου;