ΛΟΓΟΣ τρίτος - Δ 2. - Μνήμη ο παλιός καστανάς

Μνήμη και οι ακίνητες φιγούρες του δρόμου,
ο παλιός καστανάς,
ο καμπούρης με το μαλλί της γριάς,
ο σαλεπιτζής στο πάρκο της γειτονιάς.

Μνήμη το παλιό τυπογραφείο
κι εκείνα τα πρώτα ποιήματα
που τραγουδούσαν προσδοκίες,
η αμφισβήτηση της εφηβείας,
το δάκρυ στα μαλλιά των κοριτσιών...

Μνήμη θαμμένη στο χιόνι,
πλάι σε χρόνια εφηβικά,
πλάι σε λουλούδια ξερά
που πετροβόλησαν άνθρωποι με χλαμύδες.

Ασάλευτα βλέμματα
και φωνές στοιχειωμένες
σημαδεύουν τις μέρες μας.
Λαλιές ακατάληπτες,
κραυγές πετρωμένες
τεμαχίζουν τις ώρες μας.
Μέτωπα κάθιδρα
ιστορούν την αγωνία
της κάθε νύχτας μας.