Ατυχία η ικανότητα να ονειρεύσαι...

Όλο το βράδυ μιλούσα για μια γυναίκα.
Μέχρι που ξημέρωσε τα δάχτυλά μου έμειναν στο σκοτάδι.
Ύστερα στάθηκα στο κέντρο του χώρου
που οι ορίζοντες του σταματούσαν εκεί
όπου τα τσαλακωμένα σεντόνια αφηγούνταν την πάλη των σωμάτων.
Τώρα, καθώς πλησιάζει το μεσημέρι,
ανασύρω από τον αρχαίο κόσμο της νιότης μου
σπασμένα μάρμαρα,
που κάποτε ήταν αγάλματα.
Τελικά αποδεικνύεται ατυχία η ικανότητα να ονειρεύσαι...