ΛΟΓΟΣ τρίτος - Α5 (Ο Θεός που εμείς θα γεννήσουμε)

Ορκισμένος
να μην ξεχνώ τα περιστέρια
που γκρεμίστηκαν αναζητώντας σκιές αγάπης,
ούτε τα μάτια πού ’μειναν καρφωμένα στους ορίζοντες
ηλιοβασιλέματα προσδοκώντας,
ούτε τη στυφή γεύση της τρικυμίας
τότε
που ανεμίζαμε απελπισμένα τραγούδια της νιότης
και ψιθύριζα στην εικόνα σου
προσευχές και τραγούδια
γράφοντας στους τοίχους
πως:
ο Θεός που εμείς θα γεννήσουμε
θα είναι Ωραίος ως `Έρωτας
με μια γεύση από αίμα.