Έρωτας και μυστήριο...

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

---------------------------------------

«Ο έρωτας εμπεριέχει και μαγεία.

Εμπεριέχει ισόποσες δόσεις σκοταδιού και φωτός,

δόσεις κόκκινου και θάλασσας, ουρανού και χώματος,

ελιξιρίου και δηλητηρίου,

μα πάντα εμπεριέχει και μαγεία».

Άννα Τσεκούρα:

«Η ποινή της ελευθερίας»

Εκδόσεις: «Αργοναύτης»

Το τέταρτο μυθιστόρημα της Άννας Τσεκούρα είναι ένα μυθιστόρημα εκπλήξεων και ανατροπών, με τη συγγραφέα να μιλά για πολλά: Τον έρωτα, το έγκλημα, τα σκληρά παιγνίδια που κάποιες φορές επιφυλάσσει η ζωή, την καρτερία, το τίμημα της ελευθερίας για όσους επιλέγουν την εντιμότητα στη ζωή.

Η μυθοπλασία ξεκινά από ένα χωριό τής Ευρυτανίας το 1936, με τη ζωή να δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο σε δυο δίδυμα αδέλφια. Ολοκληρώνεται σχεδόν ογδόντα χρόνια μετά, με ιδιαίτερα ευτυχισμένο τέλος. Στα ογδόντα, όμως, αυτά χρόνια, θα συμβούν ανατριχιαστικές ανατροπές και πολλά που ξεπερνούν τη φαντασία τού ανθρώπου.

Η συγγραφέας ξεκινά την αφήγησή της φωτίζοντας διαδοχικά διαφορετικούς τόπους και σε διαφορετικές χρονολογίες: Ευρυτανία 2017, Ευρυτανία 1936, Βουδαπέστη 1991, Ευρυτανία 2016, Αθήνα σήμερα, Θεσσαλονίκη 2017…

Οι ιστορίες που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες θα συγκλίνουν σταδιακά και θα συνενωθούν, μέσα από συνεχείς ανατροπές, για να προσφέρουν τη λύτρωση τόσο των προσώπων τα οποία πρωταγωνιστούν, όσο και των αναγνωστών.

Δυο απροστάτευτα ορφανά 12χρονα δίδυμα, έρμαια στο μίσος τής μητριάς τους και στις ανομολόγητες ορέξεις διεστραμμένων αντρών, ένας γιος που αυτοεξορίζεται μην αντέχοντας την εγκληματική συμπεριφορά τού ανάλγητου πατέρα του, ένας βαθύπλουτος επιχειρηματίας βουτηγμένος στο έγκλημα και σε κυκλώματα ανθρώπινης εκμετάλλευσης, μια ανήσυχη δημοσιογράφος που μόνο ως λειτούργημα νιώθει την αποστολή της, ένας σκεπτικιστής αστυνόμος, μια μυστηριώδης συγγραφέας, μια ηλικιωμένη κυρία αφοσιωμένη στα δυο εγγόνια του πεθαμένου άντρα της…

Πρόσωπα που κινούνται άλλοτε στην ξαστεριά και άλλοτε στην ομίχλη. Πρόσωπα που όταν δεν αναπτύσσουν τον μεταξύ τους διάλογο, ‘‘δίνουν την ευκαιρία’’ στη συγγραφέα να αφήσει να ξεδιπλωθούν οι δικοί της στοχασμοί για τον έρωτα, τη ζωή, τον θάνατο:

«Οι άνθρωποι ξεκινάμε με όνειρα και σχέδια, και λένε πάντα πως ο Θεός γελάει από ψηλά. Μα ο ίδιος ο Θεός μας ευλόγησε με το δώρο των ελπίδων και των ονείρων. Ό,τι και ας μας στερήσουν, το όνειρο δεν μπορεί κανείς ποτέ να σ’ το στερήσει. Το γεννά η συνθήκη, η εποχή, η αδυναμία, καμιά φορά ακόμη και η δύναμη», μας λέει η συγγραφέας, η οποία γίνεται ιδιαίτερα πικρή όταν εστιάζει σε δήθεν συμπεριφορές:

«Το γελοίο με τους επιπόλαιους ανθρώπους, και κυρίως με εκείνους που πάντα αποσκοπούν κάπου, είναι πως λειτουργούν με την πεποίθηση ότι οποτεδήποτε αποφασίσουν να ζητήσουν συγγνώμη λέγοντας απλά ένα ‘‘συγγνώμη λάθος’’ οι άλλοι θα τους συγχωρήσουν και θα είναι όλα υπέροχα! Θεωρούν πως όλοι είναι υποχρεωμένοι να τους συγχωρήσουν! Η συγχώρεση, όμως, έχει να κάνει με το μέγεθος της πληγής που έχεις προκαλέσει. Η σοβαρότητα μιας πληγής δεν μετριέται τόσο από την έκταση της ουλής της όσο από το βάθος της».

Διάσπαρτα κατά την εξέλιξη του μυθιστορήματος, είτε η ίδια συγγραφέας ως αφηγήτρια, είτε παραθέτοντας επινοημένες γραφές τρίτων (εν προκειμένω της μυθιστοριογράφου που είναι από τα πρόσωπα τα οποία πρωταγωνιστούν), μας δίνει τις δικές της στέρεες απόψεις για όσα σημαδεύουν τη ζωή μας:

«Με αποδυναμώνει ο τρόμος. Παραλύω στη συνειδητοποίηση πως δεν μπορώ ν’ αλλάξω το τραγικό και δεν μπορώ να διορθώσω μόνη μου ακόμα και ένα αδιάφορο λάθος. Διότι στα αδιάφορα που δεν διορθώνονται κάποιες φορές κρίνονται οι ευτυχίες μας, παρόλο που τα τραγικά διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας.

»Με συγκλονίζουν οι υποχθόνιοι εραστές. Εκείνοι που ερωτοτροπούν για να αποκτήσουν δύναμη. Που ταξινομούν τα συναισθήματά τους όπως τα κεκτημένα τους. Που λατρεύουν με σειρά συμφέροντος.

»Μου ξεριζώνουν την καρδιά οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται. Με συνθλίβουν οι κενοί συναισθήματος, που δεν έχουν συναίσθηση του πώς είναι όταν κόβεσαι ούτε όταν κόβεις κάποιον άλλον…»

Κατ’ αυτόν τον τρόπο δίνει υπόσταση στον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το σύγχρονο δράμα και τα τόσα δεινά που προκάλεσε και επιχειρεί να προκαλέσει στους γύρω του, μη διστάζοντας να βγάλει από τη μέση και τον ίδιο τον γιο του. Όμως, η νίκη τού καλού απέναντι στο κακό θα δικαιώσει τον αγώνα για την ελευθερία των συνειδήσεων, έστω κι αν απαιτηθεί μεγάλο κόστος.

Λάρισα, 9/9/2019