ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ...

------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

Ευθύνη των υπουργών

είναι το χρέος τους

απέναντι στη δημοκρατία…

Με αυθάδεια στάθηκαν απέναντι στη ρημαγμένη χώρα. Με θράσος απέναντι στη βούληση των πολιτών.

Δεν πιστεύω πως αν αυτή τη στιγμή γινόταν δημοψήφισμα για τη διατήρηση της ασυλίας βουλευτών, υπουργών και λοιπών πολιτικών, να υπήρχε έστω ένας πολίτης που να ψήφιζε υπέρ τής ασυλίας.

Το αίτημα για την κατάργησή της είναι καθολικό.

Αυτό το αίτημα το έφτυσαν.

Ο δε μεγάλος σαρκασμός είναι πως ο πρωθυπουργός τους ισχυρίζεται και κόπτεται για την κατάργησή της.

Και δεν τους κάλεσε δημόσια να τους χαρακτηρίσει «μασκαράδες», και τον μεν έναν να τον διώξει με τις κλωτσιές, τον δε άλλον να τον αποκηρύξει από φίλο του.

Πολάκης και Καμμένος. Δυο από τους πιο φωνακλάδες τού Κοινοβουλίου. Άστραφτε και βροντούσε όταν μιλούσαν για σκάνδαλα άλλων. Εισαγγελείς και οι δυο. Καταπέλτες. Υπέρμαχοι της άμεσης δικαιοσύνης…

Και τώρα… Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

Μα τόση ξεδιαντροπιά;

Τόσος ευτελισμός;

Και οι συνάδελφοί τους; Οι ομοτράπεζοι; Αυτοί, οι λίγοι έστω, που έχουν αποδείξει πως είναι σώφρονες;

Στη Δημοκρατία, είτε είσαι πρωθυπουργός, είτε χαμίνι τού δρόμου, έχεις τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις, αν και η ηθική επιβάλλει να έχεις περισσότερες υποχρεώσεις. Αν ένα χαμίνι μεθύσει, έχει ελαφρυντικά. Όχι όμως ο πολιτικός. Όχι αυτός που ζητά την εμπιστοσύνη τών πολιτών. Όχι αυτός που κοστίζει στον φορολογούμενο όσο κοστίζει μια εκατοντάδα (ίσως και παραπάνω) συνταξιούχων, γιατί εκτός από τον δικό του μισθό, υπάρχουν και οι μισθοί των παρατρεχάμενων, και οι ευεργεσίες.

Προς τι η ασυλία; Ποιος φοβάται τη Δικαιοσύνη; Και γιατί να τη φοβάται αν δεν υπέπεσε σε αδίκημα;

Όχι, δεν είναι Δημοκρατία αυτή. Ας αφήσουν τους θεατρινισμούς. Ας παραδεχτούν πως θέλουν ένα πολιτικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Ας παραδεχτούν ότι στο βάθος τής ψυχής τους δεν έχουν την ελάχιστη αγάπη για ό,τι περιλαμβάνει η έννοια «λαός».

Αν είναι υπέρμαχοι του δικαίου γιατί δεν το κάνουν πράξη;

Και ο πρωθυπουργός, που δήλωνε και δηλώνει πως «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», γιατί δεν αντιδρά;

Την ίδια ημέρα που οι δυο πολιτικοί ζητούσαν την εφαρμογή της επαίσχυντης διάταξης, ο πρωθυπουργός μιλούσε στην Καλαμάτα. Τα αστυνομικά μέτρα ήταν κάτι περισσότερο από δρακόντεια. Όχι για να προστατεύσουν τη σωματική του ακεραιότητα. Αυτήν την εξασφαλίζει η προσωπική του ασφάλεια. Αλλά για να προλάβουν κάθε είδους διαμαρτυρία.

Γιατί; Αν είσαι αγαπητός, αν δεν έχεις πληγώσει αυτούς που κυβερνάς, αν υπήρξες δίκαιος, αν είσαι σώφρων, αν…, αν…, αν…, δεν θα συναντήσεις στον δρόμο σου διαμαρτυρόμενους. Αλλά και αν συναντήσεις, έχεις τη δύναμη του διαλόγου…

Δεν είναι Δημοκρατία αυτή. Και δεν χρειάζεται να επικαλεστώ λόγια φιλοσόφων ή πολιτικών για το τι σημαίνει Δημοκρατία. Η απλή λογική είναι αρκετή. Και η καθαρή ματιά…