ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

Βαριά εγκεφαλική βλάβη ή…

 

Με περισπούδαστο ύφος και εμφάνιση η υφυπουργός που έχει αναλάβει την ασφάλειά μας. Η δε δήλωσή της για τα Εξάρχεια, που είναι η Μονμάρτρη τής Αθήνας και κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, μόνο παράκρουση μπορεί να προκαλέσει.

Σ’ εμένα προκάλεσε και αηδία. Δεν ξέρω πώς στο μυαλό της έχει τακτοποιημένες τις έννοιες Τέχνη και Πολιτισμός, αλλά ακόμα και αν από Τέχνη γνώριζε μόνο το κίνημα «Τέχνη από σκουπίδια», κάποιος προϊστάμενός της πρέπει να της πει, ότι αυτό το κίνημα ήρθε και πέρασε, χωρίς ν’ αφήσει μνημειώδη έργα.

Όταν την τελευταία φορά βρέθηκα στο Παρίσι, ένας γνωστός μου, που είχε σταματήσει μπροστά στα έργα ενός ζωγράφου, με είχε ρωτήσει αν κατά τη γνώμη μου άξιζε ν’ αγοράσει τον συγκεκριμένο πίνακα.

Πίσω από τα καβαλέτα στα οποία ήταν στερεωμένοι οι πίνακες, δυο άντρες με μπερέδες στο κεφάλι, προφανώς ζωγράφοι, είχαν απλώσει ένα λαδόχαρτο μ’ ένα τεμαχισμένο ψητό κοτόπουλο και είχαν από ένα κολονάτο ποτήρι ερυθρό κρασί.

Πριν προλάβω να του απαντήσω (ότι η αισθητική απόλαυση ενός έργου είναι απόλυτα προσωπική υπόθεση), ένας από τους δυο άντρες μίλησε: «Μην διστάζεις ρε φίλε. Το έργο είναι αυθεντικό…»

Με έκπληξη ρώτησα: «Έλληνες είστε;».

«Από τον Πειραιά», μου απάντησαν. «Πώς και βρίσκεστε εδώ;», ξαναρώτησα, ο αφελής.

«Τι να κάνουμε στο μπορντ…, την Ελλάδα;» ήταν η απάντησή τους, μ’ ένα στόμα, και βγάζοντας από ένα χαρτόκουτο δυο καθαρά ποτήρια, μας πρότειναν να πιούμε μαζί τους.

Το περιστατικό αυτό θυμήθηκα μόλις διάβασα τη δήλωση της κ. Παπακώστα, γιατί τη φράση «Τι να κάνουμε στο μπορντ…, την Ελλάδα;» δεν τη ξεχνάς και εύκολα.
Και πώς να τη ξεχάσω, όταν τόσα και τόσα γύρω μου την επιβεβαιώνουν.

Η εγκεφαλική βλάβη τής κ. Παπακώστα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και επικίνδυνη. Πώς αλλιώς μπορούν να εξηγηθούν αυτά που κατά καιρούς έχει εκστομίσει; Είχε πει, θυμάμαι, πως θα στείλει τον λογαριασμό στο σπίτι τών μελών τού Ρουβίκωνα. Ή αερολογούσε, ή δεν κατόρθωσε να βρει ταχυδρόμο; Το δεύτερο είναι σαρκασμός. Το πρώτο ισχύει. Όμως, για ένα δημόσιο πρόσωπο οι αερολογίες είναι ανεπίτρεπτες. Και η τιμωρία της έπρεπε να ήταν άμεση. Δεν υπήρξε. Το αντίθετο. Αυτή η κυρία, που βερμπαλίζει ασύδοτα, είναι υπεύθυνη για κάποιες δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς και για την ασφάλεια κάποιων εκατομμυρίων πολιτών. Και, τους συγκυβερνώντες μαζί της, τους φταίνε τα φαινόμενα φασισμού ή ρατσισμού που καθημερινά βγαίνουν στην επιφάνεια. Καμιά αξιοπρέπεια, κανένας λόγος επί της ουσίας…

Στην τραγικά αγράμματη και αμετροεπή κ. Παπακώστα συστήνω ένα μόνο βιβλίο, με την ίδια καλοπροαίρετη διάθεση που μια φίλη της θα της πρότεινε ένα σουτιέν: Να διαβάσει το βιβλίο τού William Wiser «Το Παρίσι στα χρόνια τού Μεσοπολέμου» (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, Αθήνα 2005). Καλό είναι να το διαβάζει σε κάποιο από τα καφέ τών δρόμων που το βράδυ φωτίζονται από φωτιές, για να έχει και κάποιον ρομαντισμό η ατμόσφαιρα. Χωρίς την προσωπική της ασφάλεια, βεβαίως. Όπως οποιοσδήποτε κάτοικος της γειτονιάς. Και μετά να ρωτήσει τον κ. Μπαμπινιώτη για το ποια μπορεί να είναι η μεταφορική έννοια της λέξης «τενεκές». Αυτά…

Παρακολουθώ τους πυροβολισμούς εναντίον τού κ. Κουρουμπλή.

Θυμάμαι, όμως, πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε κάποτε πολέμιος της θρησκείας, αλλά σε κάποια στιγμή επισκέφτηκε το Άγιον Όρος. Αν στο Άγιον Όρος δεν πας για να προσκυνήσεις, τότε γιατί πας; Από περιέργεια; Για λόγους πολιτικής προπαγάνδας; Και ποιος σε βεβαιώνει πως οι μοναχοί τής Αθωνικής Πολιτείας δεν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με τον Αμβρόσιο Καλαβρύτων;

Θυμάμαι κάποιες φωτογραφίες τού κ. πρωθυπουργού με ηγούμενους και άλλους μοναχούς στο Πρωτάτο. Αναρωτιέμαι: Ήξερε τις απόψεις τους για τα σύμφωνα συμβίωσης, την ομοφυλοφιλία, τα τόσα άλλα, για τα οποία έχει τοποθετηθεί ο Αμβρόσιος και έχει επικριθεί;

Βέβαια, απαντήσεις οι νταλίκες τής προπαγάνδας έχουν πολλές. Επί της ουσίας όμως; Απαντήσεις για σκεπτόμενους, και όχι για χαχόλους, υπάρχουν;

Θυμάμαι, όμως, επίσης, πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κάθε Ανάσταση, κρατά ένα κερί και παρακολουθεί την αναστάσιμη λειτουργία. Άθρησκος; Λάθρα θρησκευόμενος; Θεατρίνος;

Τον θυμάμαι και τα Θεοφάνια.

Και λυπάμαι…

Για τον Κουρουμπλή πρώτα. Που καταδέχτηκε να υποτιμήσει τόσο το βιογραφικό του και να ενταχθεί σ’ αυτήν την ομάδα. Ας εισπράξει τώρα το κόστος τής ματαιοδοξίας του.

Λυπάμαι, όμως, και για τους αρχιερείς. Που τελικά με τη στάση τους αποδεικνύουν πως δεν φοβούνται μόνο τον Θεό, αλλά και τις πολιτικές ηγεσίες. Ιδιαίτερα αυτές…