«Welcome back Angela»

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

 

------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

Τη βαρυχειμωνιά των τελευταίων ημερών επιδείνωσε η επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Αθήνα. Σε κάποια άλλη χρονική περίοδο θα ήταν μια επίσκεψη ενδιαφέρουσα για τη συνεργασία των δυο χωρών. Όμως, η επίσκεψη μέσα στην κρίσιμη περίοδο των αποφάσεων για το Σκοπιανό, θα μπορούσε να εκληφθεί μόνο ως καθαρή επέμβαση στα εσωτερικά τής χώρας, εσωτερικά που έχουν σχέση με την εθνική της υπόσταση. Καθαρή και άγρια επέμβαση. Γιατί; Η απάντηση είναι μια και ξεκάθαρη: Η συμφωνία των Ψαράδων πρώτα και πάνω απ’ όλα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας της, της Γερμανίας. Και άλλων κρατών ίσως, αλλά κατά κύριο λόγο τής Γερμανίας.

Αν η κ. Μέρκελ ήθελε απλά και μόνο να ευχαριστήσει τον κ. Τσίπρα για την απεριόριστη υπακοή του στα μνημόνια, αν ήθελε μόνο να τον συγχαρεί για το προσκύνημά του στις απαιτήσεις των εταίρων, αυτό το έκανε και μ’ ένα απλό τηλεφώνημα, ή σε μια από τις τόσες συναντήσεις τους στη Γερμανία, στις Βρυξέλες, στο Στρασβούργο ή όπου αλλού έχουν συναντηθεί. Δεν χρειαζόταν να πάρει το αεροπλάνο και να έρθει για 25 ώρες στην Αθήνα.

Η επίσκεψή της είχε απόλυτα συμβολικό χαρακτήρα και είχε στόχο τους δύσπιστους Έλληνες. «Εδώ είμαι, δίπλα σας, αρκεί να δηλώσετε την αποδοχή τής συμφωνίας. Γιατί αυτό συμφέρει τη χώρα μου. Και αφού συμφέρει τη χώρα μου είναι μονόδρομος…» Αν αυτό δεν είναι επέμβαση στα εσωτερικά μας, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;

Απ’ όλους του ευρωπαίους ηγέτες μόνο η κ. Μέρκελ έσπευσε στην Αθήνα. Άλλωστε αυτή είναι το αφεντικό τής Ευρώπης. Οι άλλοι; Ας πρόσεχαν. Είχαν εξήντα και περισσότερα χρόνια, από το τέλος του τελευταίου πολέμου, να πάρουν τα ηνία τής Ευρώπης στα χέρια τους. Δεν το έκαναν. Ξανά ουραγοί στη βαθμολογία τής οικονομικής, και όχι μόνο, ισχύος. Με τη χώρα μας να εκλιπαρεί…

Εκφραστής των ικεσιών ο πρωθυπουργός της. Ο κάποτε οργισμένος διεκδικητής τής εξουσίας, που διεκδικούσε την εθνική υπερηφάνεια κι έκανε πολλούς συμπατριώτες να λένε: «Επιτέλους… Να ένας που δεν υπολογίζει τίποτα».

9 Οκτωβρίου 2012. Η Άνγκελα Μέρκελ φτάνει στην Ελλάδα, όπου την υποδέχεται ο «μερκελιστής» πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Το κέντρο της Αθήνας «βράζει» από διαδηλώσεις. Ένας άνδρας τρέχει γυμνός στο μνημείο τού Άγνωστου Στρατιώτη και ακροδεξιοί πετούν μπουκάλια στην αυτοκινητοπομπή όταν αυτή περνά από τη λεωφόρο Μεσογείων. Ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός, τότε, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μαζί με τη Ρένα Δούρου και άλλα μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνονται στην οδό Όθωνος και όλοι μαζί, φωνάζουν ρυθμικά συνθήματα κατά της Μέρκελ, της κυβέρνησης και της λιτότητας, κρατώντας πλακάτ που εικονίζουν τη Μέρκετ με χιτλερικό μουστάκι και σβάστικες.

Ο Πάνος Καμμένος πηγαίνει στην γερμανική πρεσβεία με σκοπό να επιδώσει ψήφισμα διαμαρτυρίας. Καθώς κανείς δεν άνοιξε την πόρτα, το θυροκόλλησε και αποχώρησε. Οι ΑΝΕΛ διαμαρτύρονται συνολικά, δίπλα από τους στύλους τού Ολυμπίου Διός.

Ο Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε, τότε, πως «η κυρία Μέρκελ έρχεται σήμερα στην Αθήνα για να στηρίξει τους μερκελιστές της Ελλάδας. Έρχεται να τους στηρίξει, αλλά αυτό που θα καταφέρει είναι να δώσει στον ελληνικό λαό ένα μήνυμα ότι η Ευρώπη των λαών θα νικήσει την Ευρώπη των μνημονίων και της βαρβαρότητας». 

Οι «τότε», δηλαδή ο Αντώνης Σαμαράς και οι πέριξ του ήταν «μερκελιστές». Οι «τώρα», δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας και οι πέριξ του, άραγε τι να είναι, τώρα; Σύμφωνα με τη λογική θα πρέπει να είναι ο άνθρωπος που ανάγκασε τη Μέρκελ ν’ αλλάξει αφήγημα και να έρθει στην Αθήνα ταπεινωμένη για να ζητήσει συγγνώμη από τον «αντιμερκελιστή» Τσίπρα. Άλλωστε, σε μια αποστροφή των δηλώσεών της, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για την προσφορά τού Τσίπρα. Κάποιοι πρέπει ν’ ασχοληθούν ιδιαίτερα μ’ αυτήν την έκφραση. 

Πάμε παρακάτω. 2014, Μυτιλήνη, λίγο πριν τις ευρωεκλογές με τις προεκλογικές συγκρούσεις να κορυφώνονται. Οι επιθέσεις τού Τσίπρα είναι ανελέητες. Οι οπαδοί ξεσηκώνονται με το ιστορικό και αλησμόνητο: «Go back madame Merkel».

Κάποιες φορές η τεχνολογία είναι κατάρα. Ο καθένας μπορεί να δει εκείνη τη συγκέντρωση και να ακούσει τον ρήτορα: «Go back Madame Merkel, go back κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας τής Ευρώπης, go back!»

Αυτά για την προϊστορία. Η ιστορία θα γραφεί αργότερα. Χωρίς γραβάτα, αλλά με πολλά χαμόγελα. Και με την κ. Μέρκελ, και με τη συντηρητική νομενκλατούρα τής Ευρώπης. Με τον ελληνικό λαό ν’ αναστενάζει. Φοροεπιδρομές, θυσίες επί θυσιών, αιμορραγίες. Πλήρης υποταγή στη βούληση της «νομενκλατούρας». Τώρα η βούληση θέλει τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και στην Ενωμένη Ευρώπη. Με κάποιους όρους ιδιαίτερα προβληματικούς. Και η κ. Μέρκελ ξέρει να αποδεικνύει ποιος κάνει κουμάντο στην Ενωμένη Ευρώπη. Για όσους το αμφισβητούν, παίρνει το αεροπλάνο και φτάνει στην Αθήνα.

Πριν την επίσκεψη της κ. Μέρκελ ο πρωθυπουργός έδωσε συνέντευξη στη δημοσιογράφο κ. Στάη. Είπε, δηλαδή, αυτά που ήθελε να πει, με το ύφος αυτό που ήθελε να έχει, προσδοκώντας κάποια επιθυμητά αποτελέσματα. Η δημοσιογράφος έγραψε στο ενεργητικό της μια ακόμα συνέντευξη με πρωθυπουργό. Και οι δυο είχαν ανάγκη αυτήν τη συνέντευξη. Ο μεν πρωθυπουργός γιατί βλέπει το άστρο του να δύει. Η δε δημοσιογράφος γιατί δεν θέλει να παραδεχτεί πως το άστρο της έχει δύσει. Και τα δυο, απολύτως φυσιολογικά ως φαινόμενα.

Ο μεν πρωθυπουργός, τέσσερα χρόνια μετά, δεν μπορεί να πείσει πως ανατέλλει μια νέα εποχή, με το ζητούμενο, που είναι η ανάπτυξη (και η έξοδος από τη φτώχεια), ν’ ανθίζει. Οι δανειστές, τα μνημόνια, τα πλεονάσματα θα ρίχνουν για πολλά ακόμα χρόνια τη σκιά τους.

Η δε δημοσιογράφος γιατί ωρίμασε πολύ. Η ηλικία είναι πάντα ένας σημαντικός καταλύτης. Δεν μπορεί να φορέσει στρωτό παπούτσι και να βγει να κάνει έρευνα στο πεζοδρόμιο. Και δημοσιογραφία είναι αυτό ακριβώς. Να φωτίζεις τα σκοτάδια τού πεζοδρομίου. Να δείχνεις τις πληγές. Τα βρόμικα νοσοκομεία, το ανεπαρκές προσωπικό τους. Τις επιχειρήσεις που πέθαναν, ή τις επιχειρήσεις που μαραζώνουν. Και πολλά άλλα. Τη δικαιοσύνη που νοσεί, την παιδεία που ξεχαρβαλώθηκε, τη δημόσια ασφάλεια που παραπαίει…

Το timing (έτσι δεν συνηθίζεται να λέμε) της επίσκεψης ήταν πρόσφορο για μια συνέντευξη με την απαραίτητη δόση γοητείας.

Τόσο απαραίτητη, όσο το δείπνο στην παραδοσιακή ταβέρνα τού Πειραιά. Έπρεπε να δείξουμε και οι δυο, καγκελάριος και πρωθυπουργός, πως είμαστε παιδιά τού λαού. Η μια μεγαλωμένη στην Ανατολική Γερμανία των στερήσεων, ο άλλος στην Ελλάδα των καταλήψεων. Καμιά σχέση με τα σαλόνια, που ήταν ο φυσικός χώρος τού Σαμαρά και του Μητσοτάκη. Μόνο που ο πρώτος, χωρίς να πει ποτέ «Go back Madame Merkel», είχε πει περισσότερα «όχι» στις απαιτήσεις της. Και ο δεύτερος έχει αποδείξει πως επιθυμεί λιγότερο κράτος στην οικονομία, κάτι, δηλαδή, που είναι απόλυτα απαραίτητο για την ανάπτυξη…

Η επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου είναι πια παρελθόν. Οι υποσχέσεις που θα δόθηκαν είναι σίγουρα το μέλλον. Το συμφωνητικό που τις περιέχει έχει τίτλο: «Welcome back Angela»!