Πουλάω ό,τι πουλάει!!!

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 3-3-2017)

--------------------------------------------------------------------------

Το πρόσφατο ατύχημα στην Εθνική Οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης με τους τέσσερις νεκρούς ήταν μια ακόμα απόδειξη του αισχρού χαρακτήρα της τηλε-δημοσιογραφίας.

-Θα πουλήσει;

-Ναι.

-Κάνε το σήριαλ!!!

Η πιο απλή εκδοχή της χυδαιότητας. Έχει ξανασυμβεί με τον τραγουδιστή.

Εντάξει, οι συνομιλίες για την αξιολόγηση, κούρασαν. Τα ίδια και τα ίδια. Θα έρθουν - δεν θα έρθουν στην Αθήνα οι δανειστές. Ήρθαν και διαπραγματεύονται το πετσόκομμα. Ο Τσακαλώτος είπε κάτι που δεν το εννοούσε, αλλά αυτό που εννοούσε δεν το είπε. Ο άλλος ανάβει κερί στη Βενεζουέλα. Όπως κάποτε οι ΚΚΕδες στον ανατολικό παράδεισο. Αφού δεν υπάρχει νόμος να τον βάζει σ’ ένα αεροπλάνο και να τον πηγαίνει στη Βενεζουέλα να του γίνεται το πίσω σύστημα χωνευτήρι, ό,τι θέλει λέει. Κουράζουν όμως και αυτά, τα γελοία, τα ευτράπελα…

Πατάς ΣΚΑΪ, λοιπόν, βγαίνουν οι οικονομολόγοι. Γυρίζεις στον ΑΝΤΕΝΑ. Το ίδιο. Γυρίζεις στο ΜΕΓΚΑ. Σήριαλ της δεκαετίας του ’90. Εντάξει, το έχουμε μάθει απ’ έξω. Οκτώ φορές το είδαμε, οκτώ καλοκαίρια. Γυρίζεις στο ΑΛΦΑ, πέφτεις σ’ αυτές τις διαφημίσεις με τις πάνες ακράτειας που σου προκαλούν συχνουρία.

Όλα κουράζουν, οι τηλεθεάσεις πέφτουν. Ακόμα και το Ελληνοτουρκικό. Βαρέθηκες ν’ ακούς τον Καμμένο, τον κάθε …ογλού, όλους τους υπερφίαλους που νομίζουν πως ο πόλεμος παίζεται με μολυβένια στρατιωτάκια.

Και αυτό το ξέρουν καλύτερα οι αρχισυντάκτες. Γι’ αυτό και κάτι τέτοιοι θάνατοι είναι λουκουμάκια στο πιατάκι τους. Βγάζουν και ωραίο τίτλο, πιασάρικο: Μίστερ Τζάμπο τζούνιορ. Πάμε παρακάτω.

Ευτυχώς που κάποιος Ιαβέρης από τα παλιά, είπε δυο σωστές κουβέντες. Και βέβαια θύμισε σ’ όλους αυτούς τους νεκροθάφτες των ειδήσεων, πως από την εγκληματική οδήγηση του τραγουδιστή, που προκάλεσε τον θάνατό του, μέχρι σήμερα είχαμε και κάποιες ακόμα χιλιάδες θανάτων που δεν πούλησαν. Δεν είχαν τα απαραίτητα προσόντα.

Ναι, καλά διαβάσατε. Πρέπει να έχεις προσόντα για να πουλήσεις στις ειδήσεις με τον θάνατό σου. Δεν πουλάς γιατί έχεις εγκληματίσει οδηγώντας με 250 ή τύφλα στο ναρκωτικό και στο αλκοόλ. Πουλάς γιατί είσαι γιος τού τάδε, ή γιατί έκανες το ένα σουξέ πίσω από το άλλο και ούρλιαζαν από κάτω καμιά χιλιάδα εκστασιασμένοι από την ερωτολαγνεία σου. Αυτά, μάλιστα, είναι προσόντα.

Αυτή είναι η τηλε-δημοσιογραφία. Όχι πως δεν υπάρχει και η άλλη, εκείνη που μάχεται για τον πολίτη, για τη δικαιοσύνη, για τη δημοκρατία. Ας μην επικρατεί η ισοπέδωση. Υπάρχει. Συγκεντρώνει όμως τόσους αναγνώστες/τηλεθεατές/ακροατές όσους ένα κονσέρτο πιάνου επαρχιακού ωδείου. Επίσης και αυτό το ξέρουν καλά οι αρχισυντάκτες των τηλεοπτικών εκπομπών. Για τούτο και αυτού του είδους οι εκπομπές είναι βραχύβιες.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας, που είναι όχι το τι πουλάει, αλλά το τι δεν θα πουλούσε, σε σχέση πάντα με το ατύχημα.

Δεν θα πουλούσε μια στατιστική των τροχαίων ως προς τις αιτίες, αλλά και τα αποτελέσματα.

Δεν θα πουλούσε μια εκπομπή για το τόσο ελλιπής είναι η τροχαία αστυνόμευση των δρόμων. Μόλις προ 15νθημέρου με τον συνάδελφο Λευτέρη Παπαστεργίου διατρέξαμε 2.500 χιλιόμετρα σε τρεις ημέρες και δεν συναντήσαμε περιπολικό να διενεργεί έστω απλό τροχονομικό έλεγχο. Προ δυο μηνών είχα κάνει άλλα 3.000 χιλιόμετρα, επίσης χωρίς να συναντήσω αστυνομική παρουσία.

Δεν θα πουλούσε μια εκπομπή που να έδειχνε πως αντιδρούμε όταν σε βάρος μας βεβαιώνεται μια παράβαση.

Δεν θα πουλούσε μια εκπομπή που να δείχνει καθημερινές οδηγικές συμπεριφορές που θα μπορούσαν να ευθύνονται για ατύχημα. Ποιος θα έμενε να δει πόσο ανόητο είναι να οδηγούμε μιλώντας με το κινητό στο αυτί; Ή πόσο ηλίθιο είναι να πιάνουμε τιμόνι μετά από κατανάλωση αλκοόλ; Πόσο εγκληματικό είναι η παραβίαση του σηματοδότη; Καλύτερα να δεις οκτώ επεισόδια του «Μπρούσκο» ένα πίσω απ’ το άλλο, παρά τέτοιες σαχλαμάρες. Ενώ ένας τραγουδιστής που καρφώνεται με 200 στις μπάρες, έχει άλλο ζουμί (τηλεοπτικό). Κάνουν και ζουμ οι κάμερες στα κεράκια που είναι απλωμένα γύρω από τον τόπο και η τηλεθέαση παίρνει την ανηφόρα.

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν στην Κοζάνη ένας μεθυσμένος οδηγός έστειλε στον τάφο έναν άλλον οδηγό, αν στην Καλαμάτα ένα αγροτικό βγήκε απρόσεκτα από το χωράφι κι έκλεισε τον δρόμο σ’ έναν μοτοσικλετιστή. Αυτά είναι καθημερινά, δεν πουλάνε, απλά μεγαλώνουν τον κατάλογο των νεκρών, εφιαλτικά μεν, ανεπαίσθητα δε. Λίγο – λίγο δηλαδή, που όμως στο τέλος μοιάζει απίστευτα μακρύς.

Άγγελος Πετρουλάκης