Ποιο το ηθικό μέγεθος του άντρα;

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

---------------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

---------------------------------------

Πέρασαν μέρες από το Σάββατο των εγκαινίων τής Δ.Ε.Θ., που από πλέον γιορτινή μέρα τής πόλης, έγινε ημέρα πολέμου και καταστροφών. Η μεγάλη γιορτή τής συμπρωτεύουσας, η οποία πάντα φιλοδοξεί να είναι διεθνές γεγονός, ταξίδεψε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης ως ημέρα συγκρούσεων πολιτών με αστυνομικές δυνάμεις, πνιγμένη σε χημικά και σημαδεμένη από βίαια επεισόδια με εκατέρωθεν τραυματισμούς. Λυπηρό, όμως πραγματικό. Αντί η πόλη να γιορτάζει, να ματώνει.

Χιλιάδες αστυνομικοί εναντίον χιλιάδων πολιτών. Γιατί; Ο καθείς ας δώσει τη δική του απάντηση. Όποια, όμως, και αν είναι η απάντηση, δεν τιμά το πρόσωπο που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες, δηλαδή τον κ. πρωθυπουργό. Θα μπορούσε να είχε γίνει κάτι διαφορετικό;

Στην πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αδιέξοδα. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι και υπάρχει και η διαλεκτική. Άποψή μου είναι, πως ναι, θα μπορούσαν να γίνουν αρκετά, ώστε να διαφυλαχθεί ο χαρακτήρας τής γιορτής.

Δεν έγιναν…

 

Η γελοιογραφία του ΚΥΡ, σήμερα, λέει πολλά περισσότερα από τις 650 λέξεις που έγραψα εγώ.

Όπως δεν έγιναν το βράδυ τής ολέθριας καταστροφής στο Μάτι, για το οποίο βράδυ, για μια ακόμα φορά, ο κ. πρωθυπουργός στάθηκε λίγος, πολύ λίγος, ασήμαντος.

Τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά την καταστροφή, βγήκαν στο φως τής δημοσιότητας διάλογοι υπαλλήλων τής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, του Λιμενικού, του ΕΚΑΒ, των νοσοκομείων, ότι από τις πρώτες ώρες είχαν εντοπισθεί νεκροί.

Η πλέον φτωχή λογική λέει: Σ’ εκείνο το κακοπαιγμένο θέατρο που παρακολουθήσαμε όλοι από τις οθόνες τών τηλεοράσεων, δυο θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Ή οι ηγέτες των υπουργείων και των Σωμάτων είχαν κρύψει από τον κ. πρωθυπουργό την πραγματικότητα, ή ότι τον είχαν ενημερώσει, αλλά εκείνος προτίμησε να μην πει την αλήθεια και να ρωτά ανοησίες, του τύπου «τι ώρα θα πάνε τα καναντέρ», σαν να μην ήξερε πως τα συγκεκριμένα αεροπλάνα επιχειρούν με το φως τής ημέρας.

Ούτε στη συνέντευξη τύπου τής Δ.Ε.Θ. είχε το θάρρος ν’ απαντήσει, πως ναι, του έκρυψαν την πραγματική εικόνα και για τούτο τους απέπεμψε, ή του την είπαν, αλλά διάλεξε να μην την πει, για λόγους που εκείνος έκρινε πιο σκόπιμους.

Γιατί; Είναι ανήθικο να επιμένει κανείς πως το μαύρο δεν είναι μαύρο, όταν όλοι το βλέπουν κατάμαυρο και βέβαια αυτό αποδεικνύεται. Ποιο το ηθικό μέγεθος του άντρα;

Παρακολουθώντας την πολυσυζητημένη συνέντευξη τύπου (που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική), προσπαθούσα να εντοπίσω πού ήταν ο άνθρωπος που φώναζε «έξω οι Αμερικάνοι», πού ήταν ο πολιτικός ο οποίος υποσχόταν πως «την άλλη μέρα που θα γίνουμε κυβέρνηση, θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ», πού ήταν ο διαδηλωτής που ξεσήκωνε όλους εκείνους τού «δεν πληρώνω», πού ήταν ο ρήτορας που κραύγαζε «κάτω τα χέρια από τους συνταξιούχους»;

Έβλεπα απέναντί μου έναν νέο άντρα, που αν ήταν γιος μου θα τον σκαμπίλιζα. Δεν ξέρω αν ο πατέρας του νιώθει υπερήφανος για τον γιο του.

Έβλεπα έναν θρασύτατο μυθοπλάστη. Έβλεπα έναν πολιτικό που είχε ξεχάσει τον Βαρουφάκη και πως για έξι ολόκληρους μήνες ο ίδιος ευλογούσε τις κινήσεις του, έβλεπα έναν πολιτικό που είχε ξεχάσει τα «κάπιταλ κοντρόλς», που είχε ξεχάσει την ομολογία του για «αυταπάτες», που πήγε τη χώρα πολλά βήματα προς τα πίσω και έχει δημιουργήσει το εμφυλιωτικό «ή εμείς, ή αυτοί». Έβλεπα, ακόμα, τον δημαγωγό που μιλούσε για «νταούλια» και που έδωσε στη διεθνή κοινότητα τον όρο «κωλοτούμπα». Και ντρεπόμουν, το ίδιο όπως ντράπηκα και για άλλους, που παρίσταναν τους καπετάνιους στο καράβι που λέγεται Ελλάδα, τον αμίλητο τέως πρωθυπουργό, που καμάρωνε για την ευλογία τού Εφραίμ του Βατοπεδινού, ή τον άλλον, με τα «λεφτά υπάρχουν» κ. ά.

Δυστυχώς, η χώρα είναι καταδικασμένη, από τους πολίτες της, να βαδίζει στο χείλος τού γκρεμού, γιατί, σε τελική ανάλυση, οι ψηφοφόροι ανακηρύσσουν τους πρωθυπουργούς.

Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να επισημάνω τα σημεία που έπρεπε να ξεσηκώσουν την επόμενη μέρα όλους τους πολίτες και να διεκδικήσουν την αξιοπρέπειά τους.

Θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να επισημάνω τις ντροπές όσων διαδραματίστηκαν στη Θεσσαλονίκη.

Σιωπώ.

Ο καθείς ας αναλάβει τις ευθύνες του. Ούτως ή άλλως πλησιάζω τα 70 και κατά τον κ. πρωθυπουργό αποτελώ μη υπολογίσιμη μονάδα…

(Δημοσιεύθηκε σήμερα, 14-9-2018, στην έντυπη Larissa net)