Οι μπούρδες και τα βιολιά του Καρανίκα…

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ

 -----------------------------------

Από τον Άγγελο Πετρουλάκη

-----------------------------------

 Στηριγμένοι στα μπαστούνια των ματαιωμένων ονείρων μας προχωράμε… Ίσως περιμένοντας μια νέα νεροποντή, που θα πνίξει ακόμα λίγες από τις προσδοκίες που μας έχουν απομείνει. Εγκλωβισμένοι σε πλαστικές συσκευασίες με ψεύδη, αναίδειες, ύβρεις, υπεκφυγές, βιασμένες λέξεις.

Γιατί;

Αφού δεν μας ανήκει αυτός ο εξευτελισμός, αυτή η ταπείνωση. Τουλάχιστον, δεν ταιριάζει σε όλους μας…

Πασχίζω να βάλω σκέψεις και συναισθήματα στη σειρά. Μάλλον αδυνατώ…

Ξαφνικά, μια συνηθισμένη νεροποντή θανατώνει είκοσι έναν ανθρώπους και καταστρέφει κοντά στις δυο χιλιάδες περιουσίες. Στην Ελλάδα μας, το 2017, ρε γαμώτο…

Αλλά κι έτσι για καλαμπούρι, μια εικοσαμελής παρέα μπαίνει στο προαύλιο του Πενταγώνου, κάνει τον σαματά της και φεύγει. Αν, δηλαδή, ήταν ισλαμιστές τρομοκράτες, θα μπορούσαν να προκαλέσουν εκατόμβη θυμάτων. Και υποτίθεται η φύλαξη είχε ανατεθεί σε καταδρομείς, σ’ αυτούς που εκπαιδεύονται να μην αφήνουν τίποτε όρθιο όταν μπαίνουν σε εχθρικό έδαφος. Ποιος φταίει; Σίγουρα όχι ο υπουργός, ούτε οι στρατηγοί. Αυτοί σε κάποιους είχαν αναθέσει τη φύλαξη. Κάποιοι δεν είχαν πει, ή δεν είχαν υποψιάσει τους στρατιώτες για το τι σημαίνει φύλαξη, τι σημαίνει φρουρός, τι ρόλο παίζουν σ’ εκείνη τη συγκεκριμένη υπηρεσία; Θα μάθουμε ποτέ τα γιατί; Όχι. Κάποιες μεταθέσεις, ίσως και κάποιες ποινές. Μέχρι που ο ‘‘Ρουβίκωνας’’ να κάνει το ίδιο στον Ναύσταθμο, ή σε κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία, μπορεί και στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση της Αττικής.

Ανάμεσα σ’ αυτά και σε άλλα, ήρθε και το νυχτερινό γλέντι τού Πολυτεχνείου. Όλοι ήξεραν πως θα συμβεί. Δεν υπολόγιζαν, βέβαια, πως η φωτοβολίδα θα σφηνωνόταν στο γόνατο μιας κρατικής λειτουργού που είχε στην ευθύνη της την προστασία των ‘‘παιδιών’’ που έχουν για χόμπι τους τις μολότοφ. Η τύχη, όμως, κάποιες φορές χαρίζει στους ανθρώπους σαρδόνια χαμόγελα…

Κάποτε πρέπει να βρεθεί μια κυβέρνηση τόσο γενναία ώστε να μετατρέψει το Πολυτεχνείο σε κάτι σαν μουσείο, όπου η είσοδος θα ελέγχεται αυστηρά, όλες τις μέρες του χρόνου, και θα επιτρέπεται μόνο σε φοιτητές σχετικούς με το μαθησιακό αντικείμενο.

Επίσης, θα πρέπει να βρεθούν κάποιοι δικαστές και πολιτικοί προϊστάμενοι, που θα αποδείξουν στους αλλοδαπούς μπαχαλάκηδες πως η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, να φεύγουν από τη Ρώμη και να έρχονται να καίνε στα Εξάρχεια. Θα βρεθούν;

Όμως πολύ φοβούμαι ότι η χώρα όχι μόνο είναι ξέφραγο αμπέλι, αλλά και άλλα πολλά θλιβερά. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο γεγονός των ημερών, την καταστροφή της Μάνδρας.

Η Μάνδρα, όπως και πολλές άλλες περιοχές, είναι η αποθέωση της νομιμοποίησης της παρανομίας. Η βρόμικη επιβράβευση της αυθαιρεσίας. Το κράτος με τις πολιτικές του (κομματικές) και τις υπηρεσίες του, αφού δεν έκανε το αυτονόητο, δηλαδή να δημιουργήσει οικιστικά σχέδια πριν αρχίσει η οποιαδήποτε οικοδόμηση, ερχόταν και έρχεται, εκ των υστέρων, να ‘‘νομιμοποιήσει’’ ό,τι με την ανοχή του ήταν και είναι κραυγαλέα παράνομο. Μετά τα άτυπα λαδώματα, που ζέσταιναν τις τσέπες κρατικών λειτουργών, εφεύρε την κομπίνα της νομιμοποίησης. Το λάδωμα έγινε επίσημη πηγή εσόδων με τη μορφή προστίμου. Και το αυθαίρετο αποκτούσε τίτλους νομιμότητας.

Τα επεισόδια που ακολούθησαν το θλιβερό γεγονός, πριν ακόμα ολοκληρωθούν οι έρευνες για την ανεύρεση όλων των αγνοουμένων, που θ’ ανεβάσουν και άλλο τον αριθμό των νεκρών, απέδειξαν πόσο εύκολα μπορεί να ξεκινήσει το ματς. Ξύλο στο δημοτικό συμβούλιο της Μάνδρας, βρισιές στο περιφερειακό συμβούλιο της Αττικής. Ούτε μια συγγνώμη, μόνο αποποίηση ευθυνών. Σε πλήρη επιστράτευση η προπαγάνδα της λασπολογίας.

Με την ‘‘Αυγή’’, την ‘‘Εφημερίδα των Συντακτών’’ και κάποιες άλλες στρατευμένες εφημερίδες, που προσδοκούν να γλείψουν κοκαλάκια από το νέο φαγοπότι, να επιχειρούν να παρουσιάζουν το μαύρο ως καταγάλανο.

Γνώρισμα της φυλής; Ίσως; Έλλειψη παιδείας; Ίσως. Απουσία αυτογνωσίας; Ίσως. Ο κήπος έχει από όλα. Έναν υπουργό (Πολάκη) που βρίζει, έναν βουλευτή που βρίζει (Κωνσταντινέας), μια Βουλή χωρίς έρμα. Ο πρωθυπουργός χαμογελάει ευτυχής. Κάποιοι στην Ευρώπη τον λένε θαρραλέο. Κάποιοι (πολλοί) στη χώρα του τον χαρακτηρίζουν ανάλγητο. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ένας (Καρανίκας) πρωθυπουργικός σύμβουλος (άραγε τι συμβουλεύει;) να σολάρει το δικό του βιολί. Μια χαρά, δηλαδή…

Όμως υπάρχει κι ένας προϋπολογισμός που μαρτυρά πως δεν είναι όλα καλά. Γιατί αν ήταν καλά, δεν θα περιείχε νέες περικοπές στις συντάξεις, ούτε νέα υπερφορολόγηση πάνω στην ήδη υπερφορολόγηση. Όλα τα άλλα είναι μπούρδες. Είναι λόγια για να σκεπαστεί μια ανικανότητα, μια αντικοινωνικότητα και ένας κακός εννοούμενος ερασιτεχνισμός. Τελεία και παύλα…

----------------------------------------------------------

(Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net την Παρασκευή, 24-11-2017)