Ανηθικότητας το ανάγνωσμα – 2

Μονολογώντας / Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissa net στις 13-3-2015.

Και είπεν ο Σαμαράς: «Δούλευα είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Δεν μ’ έβλεπε το σπίτι μου…»

Και ποιος αμφιβάλει γι’ αυτό κ. Σαμαρά; Ποιος σε κατηγόρησε για τεμπέλη, φυγόποινο ή βολεψάκια; Γι’ άλλα σε κατηγορώ. Εγώ τουλάχιστον. Για την αναποτελεσματικότητα. Για τις λάθος επιλογές. Συνεργατών και στρατηγικών. Ακόμα και για τα πρόσωπα που επέλεξες να συγκροτήσουν το ψηφοδέλτιο του κόμματος, στο νομό μας, τουλάχιστον…

Και είναι ανήθικο να στρέφεις αλλού τη συζήτηση, να φεύγεις από το ζητούμενο και να γλιστράς στα επί προσωπικού. Ηθικό είναι η γενναία αυτοκριτική. Ν’ απολογηθείς γιατί δεν αγγίχτηκαν οι φοροφυγάδες, γιατί δεν ξεσκέπασες τη διαπλοκή; Εσύ ή οι συνεργάτες σου. Γιατί επέτρεψες σε κάποια – πολλά – από τα στελέχη σου να βερμπαλίζουν, να ξεπερνούν τα όρια, ν’ αυθαδιάζουν; Γιατί τους επέτρεψες να κάνουν τον κόκορα και να λαλούν χωρίς μέτρο; Γιατί δεν περιόρισες προνόμια όταν την ίδια στιγμή πετσόκοβες τα ελάχιστα των αδύναμων; Συμφωνούσες με το ύφος Γεωργιάδη, Ντινόπουλου, Γιακουμάτου και τόσων άλλων στελεχών σου που έδιναν στις τηλεοπτικές εκπομπές ρεσιτάλ εγωιστικής ρητορικής; Ενέκρινες το ύφος τους; Δική σου ήταν η ιδέα να προσφέρεις φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές στις αναλφάβητες ηλικιωμένες αντί οικονομικής ενίσχυσης; Να βοηθήσεις την επιμόρφωσή τους ήθελες και την ένταξή τους στην ηλεκτρονική εποχή ή να ενισχύσεις τις πωλήσεις κάποιων εταιρειών;

Πριν προχωρήσεις στην επιλογή Χαρδούβελη είχες εξετάσει την ηθικότητα του ανδρός; Σου αρκούσε το νομιμοφανές των πράξεών του; Κανείς δεν σου μίλησε ποτέ πως πάντα το νόμιμο δεν είναι και ηθικό; Εσύ, που μιλούσες για ήθος, το συναντούσες συχνά στην Κυβέρνησή σου, στα έργα και τις ημέρες των στελεχών της; Πώς αισθάνεσαι μετά τις δικαιολογίες του αγαπητού σου Γκίκα ότι έβγαζε τα χρήματά του γιατί φοβόταν για το μέλλον των παιδιών του; Και όταν έγινε υπουργός εξακολουθούσε να φοβάται και τα άφησε εκεί στα ασφαλή ξένα, ενώ ταυτόχρονα καλούσε τους άλλους Έλληνες να τα επιστρέψουν;

Όχι κύριε Σαμαρά. Δεν έκανε λάθος ο ελληνικός λαός που έστρεψε την πλάτη του στη Νέα Δημοκρατία. Δικό σου ήταν το λάθος. Τον ανάγκασες να το κάνει. Και η ήττα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν απέναντί σου είχες έναν πολιτικό σχηματισμό που θα εξασφάλιζε τη σιγουριά στα μελλοντικά βήματα της χώρας. Ευτυχώς, για σένα, που δεν είχες και ευτυχώς για σένα που μέχρι στιγμής οι πολιτικές εξελίξεις δείχνουν ότι οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον μέσα σε σύγχυση πορεύονται.

Και δυστυχώς για τον τόπο βεβαίως…

Να ήθελαν άραγε οι Έλληνες αυτήν την Κυβέρνηση; Όσοι δυσαρεστημένοι κατάφυγαν στο ΣΥΡΙΖΑ αυτό να ονειρεύονταν; Ήθελαν να ζήσουν ώρες τρόμου παρακολουθώντας τις γελοιότητες ενός υπουργού που «είχε σχέδιο» για την πάταξη της φοροδιαφυγής με το αναγάγει σε επιστήμη τη ρουφιανιά; Ήθελαν να βλέπουν το διεθνές ρεζίλεμα με «άτυχες» δηλώσεις, ανόητες τοποθετήσεις;

Μήπως κάτι άλλο περίμεναν όλοι όσοι εμπιστεύθηκαν τις τύχες της χώρας στα χέρια αυτών που πλέον κυβερνούν μάλλον χωρίς σχέδιο και χωρίς προγραμματισμό;

Άραγε τι προσδοκούσε το εκλογικό σώμα όταν στην πλειοψηφία του πρόσφερε την εμπιστοσύνη του στο ΣΥΡΙΖΑ;

Το τέλος της λιτότητας; Την ευημερία του; Την εθνική του αξιοπρέπεια; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα; Και;

Σχεδόν δυο μήνες μετά όλα βρίσκονται στον αέρα. Το ατύχημα όμως δεν είναι αυτό, αλλά ότι οι άνθρωποι της νέας Κυβέρνησης ασχολούνται με το παρελθόν ωσάν να μην ήταν αυτοί που μιλούσαν για νέα πνοή, νέα ήθη, για νέα Ελλάδα.

Ποια είναι αυτά τα ήθη;

Ποια είναι η νέα πολιτική;

Ποιος είναι ο νέος λόγος;

Πού είναι τα νομοθετήματα που αποδεικνύουν τη διάθεση για νοικοκύρεμα, τη σεμνότητα, την αποφασιστικότητα για ανάπτυξη, την αισιοδοξία για το αύριο;

Πού είναι τα νομοθετήματα που αποδεικνύουν ότι υπήρχε πρόγραμμα, υπήρχαν στόχοι, υπήρχε σχέδιο ανάκαμψης της χώρας;

Μέχρι αυτήν την ώρα μόνο λόγια, μόνο λεονταρισμοί, μόνο υποσχέσεις, μόνο αποποιήσεις ευθυνών.

Πόσο συνάδει με την ηθική η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ προ και μετά τις εκλογές; Εκτός αν διαγράψουμε με μια μονοκονδυλιά τη λέξη Ηθική από το σώμα της Πολιτικής. Τότε όλα θα συγχωρούνται, για όλα θα υπάρχουν ελαφρυντικά και δικαιολογίες. Και στο όνομα της προεκλογικής ρητορικής θα μπορούν όλα να θεωρούνται φυσιολογικά.

Είθε να έρθουν όλα αυτά που θα προσδώσουν την αισιοδοξία στη χώρα μας, η οποία έχει πληγεί όχι από την αντιμετώπιση των εταίρων, αλλά από τις δικές μας συμπεριφορές. Είθε να νιώσουμε ότι πολλά αλλάζουν και ότι νέος αέρας πνέει σ’ αυτό το κράτος. Είθε η πολυπόθητη εθνική αξιοπρέπεια ν’ αποκατασταθεί και να μιλάμε για άλλα, όχι αμφιταλαντεύσεις, όχι για δηλώσεις πυροτεχνήματα, όχι για το αν αύριο θα καταβληθούν οι συντάξεις.

Είθε ν’ ακούσουμε και τον κ. Σαμαρά ν’ απαριθμεί τα λάθη του, να τα αιτιολογεί, να καλεί τη νέα Κυβέρνηση να μην τα συνεχίσει. Ο τόπος πρέπει να βγει από την περιπέτεια, πρέπει η Ελλάδα ν’ αποκτήσει σταθερό βηματισμό στη μελλοντική Ευρώπη. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα σε κλίμα διχόνοιας.

Άγγελος Πετρουλάκης