Breaking News

Για μια δημοκρατία ευθύνης



Μονολογώντας


«Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα βουνά τα μαύρα και τα δαιμονικά του κόσμου τούτου. Έχω πει στη αγάπη ‘‘γιατί’’ και την έχω κυλήσει στο πάτωμα. Έγιναν οι πόλεμοι και ξανάγιναν και δεν έμεινε ούτ’ ένα κουρέλι να το κρύψουμε βαθιά στα πράγματά μας και να το λησμονήσουμε. Ποιος ακούει; Ποιος άκουσε; Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η χώρα σας; Ένα κορμί μου μένει και το δίνω…»
 «Μαρία Νεφέλη»
Οδυσσέας Ελύτης

Ο ποιητής, ρωτώντας «Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η χώρα σας;» για ένα είναι απολύτως βέβαιος: Ότι αυτή δεν είναι η Ελλάδα. Και τούτο γιατί Ελλάδα σημαίνει πρώτα και πάνω απ’ όλα αμφισβήτηση και, δεύτερο, δημοκρατία. Τρίτο δεν υπάρχει. Οποιαδήποτε έννοια ή οποιοδήποτε γεγονός δεν εκφράζει αμφισβήτηση και δεν δικαιώνει τη δημοκρατία, ανήκει σε άλλες συνειδήσεις και δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι εκφράζεται από την ελληνική σκέψη και συνάδει με τον ελληνικό τρόπο ζωής.
Οι κρατούντες την εξουσία το μόνο που επιθυμούν είναι να μην υπάρχει η αμφισβήτηση και ο αντίλογος σε ό,τι αποφασίζουν. Επικαλούμενοι, πάντα, το καλό του τόπου. Μα όλοι όσοι εξουσίασαν αυτόν τον τόπο ακόμα και όταν τον λήστευαν το καλό του επικαλούνταν. Ουδείς είπε «τώρα σας κλέβω ή απ’ αυτό θα έχω προσωπική ‘‘μίζα’’ τόσα χρήματα». Όλοι ροκάνιζαν την ύπαρξη της χώρας και τάιζαν το πορτοφόλι τους επικαλούμενοι το γενικό συμφέρον.
Και βέβαια δημοκρατία – που σημαίνει ελεύθερη ανάδειξη των αξιών της ζωής και των φορέων τους, που είναι οι άνθρωποι - δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς παιδεία, που σημαίνει συστηματική ανάπτυξη όλων των ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων του ανθρώπου, με τη βοήθεια και επί τη βάσει των αξιών που δημιούργησε ο Ελληνισμός, αξίες που είναι οικουμενικές.
Είναι δε σημαντικό αυτό που κατέθεσε πριν τριάντα πέντε χρόνια, κατά την έναρξη των μαθημάτων της α΄ περιόδου, στην Ελευθέρα Σχολή Φιλοσοφίας, στη Μαγούλα της Σπάρτης, ‘‘Ο Πλήθων’’, ο αείμνηστος δάσκαλος της ελληνικής φιλοσοφίας Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος: «Όταν λέμε δημοκρατία απομακρύνουμε από την έννοιά της όλους τους μορφασμούς και όλες τις διαστροφές και τις κακοποιήσεις που έπαθε κι εξακολουθεί να παθαίνει στον αιώνα μας και κρατάμε μόνο την ελεύθερη επικοινωνία και έκφραση της γνώμης από άνθρωπο σε άνθρωπο, την ισηγορία και την ισονομία, όπως είπαν εκείνοι που ίδρυσαν τη δημοκρατία».
Αυτά ως ψίθυρος αγανάκτησης για όσα αποφασίζονται «για το καλό μας». Βέβαια, ως αντιστροφή, υπάρχει κι εκείνο που τραγουδά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και λέει στην αγαπημένη του «πες του να πάει να …», εκείνου που ισχυρίζεται πως γνοιάζεται για το καλό των παιδιών μας.
Η θλιβερή φορομπηχτική κυβέρνηση, είτε γιατί ζει στις αυταπάτες – που δεν τις είχε πριν κληθεί να κυβερνήσει τον τόπο – είτε γιατί είναι ανίκανη να διαχειριστεί το ηθικό και το νόμιμο, δυο χρόνια τώρα συνεχίζει τη αηδιαστική πολιτική του στριψίματος του εισοδήματος των φτωχών, μοιράζοντας γελοίες υποσχέσεις για ανάπτυξη ή σταθερότητα. Βεβαίως συνεπικουρείται και από μία εξ ίσου γελοία αντιπολιτευτική τακτική, η οποία προκειμένου να γευθεί τους καρπούς της εξουσίας παίζει με τον πόνο των αδυνάτων. Εν τέλει όλα στου «κασιδιάρη το κεφάλι» βρίσκουν πεδίο δόξης, το οποίο βεβαίως δεν έχει τη δύναμη ν’ αντιτάξει πράξη αντίδρασης ουσιαστική και μένει σκυφτό και υπόδουλο σε μια τάξη πραγμάτων που θέλει ανέστιους, πεινώντες και απελπισμένους, όλους όσοι τίμια ονειρεύτηκαν να πορευτούν τη ζωή τους.
Καλημέρα σας…
Άγγελος Πετρουλάκης
Δημοσιεύθηκε στη Larissa net της 17ης Οκτωβρίου 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια