Λόγος και αιτία για ένα ταξίδι...

                     Δι’ ευχών των στιγμών της σιωπής

                     και του λαλίστατου μισόφωτος,

                     όπου η λάμπα αφηγείται

                     το χρονικό της θλίψης,

                             τότε που όλοι βιώναμε την εποχή

                             των μεγάλων απουσιών.

 ----------------------------- 

 

                     Τις εικόνες σου συνάζω

                     από φεγγάρια δακρυσμένα,

                     παίρνω δυο τόπια συννεφιά

                             κι ένα καράβι θύμησες,

                     στέλνω και στη Μονεμβασιά

                     τα χαιρετίσματα του ανέμου

                             και περιμένω...

 

                     Περιμένω εκείνες τις ώρες,

                     με το μοβ και το πορτοκαλί,

                     τις μεγάλες ώρες της σιωπής

                     και των ανθισμένων κυκλάμινων,

                     που διηγούνται τις θλίψεις ενός ουρανού

                     και πίνουν τα δάκρυα της μιας και μόνης θύμησης...

 

                     Τις εικόνες σου συνάζω

                     από τα σταροχώραφα

                     και τις ακροποταμιές,

                     από τα σταυροδρόμια

                     και τις άκρες των εθνικών οδών...

 

                     Τις εικόνες σου, συνάζω...

                      Πίνω τον καημό των σιωπηλών δειλινών,

                     χαϊδεύω απομεινάρια χειραψιών

                     και λέω πως

                                θα Υπάρχεις,

                     ακόμα κι αν τα δειλινά

                     μείνουν ως ματωμένες θάλασσες

                     στα μάτια μου.