ΛΟΓΟΣ και αιτία για ένα ταξίδι

Ταξιδεύω στη νύχτα με την επίγνωση του τέλους. Κάτω απ’ το πουκάμισο κρύβω τα τρομερά «γιατί», που έγιναν φράχτες αδιάβατοι. Στις τσέπες μου κρύβω μια παλιά μουσική, που φύλαξα ζηλότυπα απ’ τους ανθρώπους. Έχει και η μνήμη τη δική της μουσική επένδυση...  

 

                                                                                 Συνάζω τις θύμησες,

                     γκρεμίζοντας τα «πρέπει» και τα «μη»

                     της αναιμικής έξωθεν μαρτυρίας

                     και ομολογώ

                                       το βάφτισμα το ένα

                     σ’ ό,τι αρχέγονο σε χαρακτηρίζει...

                     Με την επίγνωση του τέλους

                     που εμπεριέχει τούτη η πτήση,

                     κλείνω τα μάτια σ’ ό,τι σε μόλυνε

                     κι ανεβαίνω ψηλά,

                     πάνω απ’ τα σύννεφα,

                     μήπως κι έτσι μπορέσω

                     ν’ ανακαλύψω το φως

                                       που σε γέννησε.

                     Συνάζω τις θύμησες

                     μικρές-μικρές μπουκιές

                     για να χορτάσει η νύχτα

                     κι εσύ να επιστρέψεις,

                     σχίζοντας την ομίχλη στα δύο...

                                                 Να σταθείς στη μέση του φωτός

                                                 για να χορέψεις...