Αυτά που δεν έχουν γραφεί - ΛΟΓΟΣ τρίτος - Ε13

Αυτά που δεν έχουν γραφεί
με το αίμα μου τώρα θα γράψω.

Με χείλη που χωρούσαν σε δυό μικρούλια βότσαλα
θα κυνηγάω το χρόνο ουρλιάζοντας...

Αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ,
κραυγές θα γίνουν τώρα,
να μη χωράν σ’ άσπρα χαρτιά,
να μη χωράν στο χρόνο...

Στη διαθήκη της σιωπής
κόντρα το αίμα μου, τώρα.

Τώρα άλλοι καιροί...
Οι καιροί που χτυπούσα την πόρτα πριν μπω πέρασαν, αφήνοντας στην παλάμη μου τη σκόνη του χλευασμού. Πέρασαν οι μέρες που έλεγα «καλημέρα» με ανθισμένα χείλη. Πέρασαν αφήνοντας πίσω τους ρημαγμένες `Ανοιξες, ταμπέλες που έγραφαν «ΚΛΕΙΣΤΟΝ», «ΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ», «ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΑΜΕΣΩΣ» με ξεχασμένες τις λέξεις «Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ», «ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ», «Σ’ ΑΓΑΠΩ»...

Το «ΚΛΕΙΣΤΟΝ»
που δεν είταν για όλους.

Το «ΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ»
που είταν μόνο για μένα.

Το «ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΑΜΕΣΩΣ»
που είταν για τις νύχτες μου, τις άδειες,
που πρόσμεναν και πρόσμεναν...